Annelies van Wijk
Augustus 2024
Annelies van Wijk zit graag in treinen zonder de eindbestemming te weten. Daarnaast heeft ze een werkplaats voor verbinding: Liedfs. Een plek waar ze via taal, theaterinstallaties, ontmoetingen en massages onderzoekt hoe we dat nu eigenlijk kunnen doen; elkaar wezenlijk ontmoeten.
Annelies schrijft toneel en persoonlijke essays, bouwt theaterinstallaties en bedenkt poëtische interventies op maat voor diverse organisaties. Ze werkt als holistisch masseur in een hospice en geeft toneelschrijfles aan verschillende doelgroepen. Haar werk kwam terecht op veel verschillende plekken, waaronder De Groene Amsterdammer, De Reactor, Hard//hoofd, Van Gogh Museum en de Nationale Jongerenherdenking. Tijdens haar residentie onderzoekt ze tekenen van gemis. Deze werkt ze uit tot een nieuwe gedichtenreeks.
Een van de work in progress gedichten is dit openingsgedicht:
Ze hebben de mond dichtgemaakt.
De snijtand die met een puntje over je lip stak
als je je mond dichtdeed
zie ik niet meer.
Ik aai de haren van
het lichaam.
Ik verzorg de lippen van
het lichaam.
Ik bekijk de kleurveranderingen van
de lucifervingertoppen.
Alles krijgt zoveel gewicht als het dood is.
Voor het lijf zijn drie mannen nodig
om het door het trapgat te manoeuvreren.
Ik mag niet kijken hoe ze het
in een bocht wringen.
Het is beter niet te kijken
naar de lucifertenen
die zich kromtrekken.
De begrafenisondernemer stelt voor
de vingerafdruk te bewaren
op een wit kaartje.
Ik wil de kleur hebben
die uit je gezicht wegtrekt.

Fotografie: © Oscar van Beest 2024
Wij werken samen met: