Annelies van Wijk

Augustus  2024

Annelies van Wijk zit graag in treinen zonder de eindbestemming te weten. Daarnaast heeft ze een werkplaats voor verbinding: Liedfs. Een plek waar ze via taal, theaterinstallaties, ontmoetingen en massages onderzoekt hoe we dat nu eigenlijk kunnen doen; elkaar wezenlijk ontmoeten. 

Annelies schrijft toneel en persoonlijke essays, bouwt theaterinstallaties en bedenkt poëtische interventies op maat voor diverse organisaties. Ze werkt als holistisch masseur in een hospice en geeft toneelschrijfles aan verschillende doelgroepen. Haar werk kwam terecht op veel verschillende plekken, waaronder De Groene Amsterdammer, De Reactor, Hard//hoofd, Van Gogh Museum en de Nationale Jongerenherdenking. Tijdens haar residentie onderzoekt ze tekenen van gemis. Deze werkt ze uit tot een nieuwe gedichtenreeks.

Een van de work in progress gedichten is dit openingsgedicht:

Ze hebben de mond dichtgemaakt.

De snijtand die met een puntje over je lip stak

als je je mond dichtdeed 

zie ik niet meer.

 

Ik aai de haren van

het lichaam.

Ik verzorg de lippen van 

het lichaam.

Ik bekijk de kleurveranderingen van

 

de lucifervingertoppen.

 

Alles krijgt zoveel gewicht als het dood is.

Voor het lijf zijn drie mannen nodig 

om het door het trapgat te manoeuvreren. 

 

Ik mag niet kijken hoe ze het

in een bocht wringen.

Het is beter niet te kijken

 

naar de lucifertenen

die zich kromtrekken.

 

De begrafenisondernemer stelt voor

de vingerafdruk te bewaren

op een wit kaartje.

 

Ik wil de kleur hebben 

die uit je gezicht wegtrekt.

 

 

Fotografie: © Oscar van Beest 2024

Wij werken samen met: