Harriët van Reek
Augustus 2021
Harriët van Reek (1957) is een Nederlandse tekenaar en schrijfster van kinderboeken. Van Reek is een dochter van tekenaar Jan van Reek. Ze volgde de lerarenopleiding tekenen en handvaardigheid, waarna ze bij een jongerencentrum in Rotterdam ging werken. Na een aantal grote reizen door Afrika, Japan en Ierland vestigde ze zich als beeldend kunstenaar. In 1986 debuteerde ze met ‘De avonturen van Lena Lena’, dat meteen een Gouden Griffel en een Vlag en Wimpel van de Penseeljury kreeg. Haar kinderboeken vertonen een sterke harmonie van tekst en illustraties. Door het weglaten van details en het ontbreken van perspectief doen de tekeningen soms bedrieglijk kinderlijk aan. In het kleurgebruik vallen zachte aardkleuren op. De verhalen zijn absurdistisch van karakter en zitten vol onverwachte, associatieve wendingen. Haar kinderlijke aanpak is door critici zowel origineel en vernieuwend als gekunsteld en overdreven genoemd.
Bekijk hier de video van Harriët van Reek
HET KALFJE
De zon schijnt, het is een mooie zomerdag. Het ruikt naar
bloemen en gras. Ik fiets van Oostburg naar Waterlandkerkje.
In een weiland vol bloeiende kruiden zie ik een koe, met
naast zich een kalfje. Soms ging het kalfje even liggen. Als
de moederkoe een eindje liep, liep het kalfje, nog een beetje
wiebelig, achter haar aan. Het rook aan het gras, dronk een
slokje en ging weer liggen.
Terwijl ik verrukt naar dit beeld sta te kijken, van een pas
geboren kalfje met haar moeder, stopt er een auto, het is de
boer. Even later gevolgd door een tractor met een grote open
kar er achteraan. De twee boeren rijden de kar het weiland in.
De ene pakt het kalfje op en zet het in de kar. De moeder loeit
en wordt met een stok ook de kar in gejaagd.
Daar gingen ze, verstoten uit de zomerochtend, de geuren van
het gras en de bloemen, naar de boerderij, naar een stal. Daar
wordt het kalfje gescheiden van de moeder. Het kalfje krijgt de
melkwei te drinken en de mensen de melk.
In ‘Het geheime leven van koeien’ lees ik dat koeien
relaties hebben met hun kinderen, dat er vriendschappen,
liefdesrelaties, voorkeuren en antipathieën zijn tussen koeien
onderling. Dat koeien houden van schoon, dat ze elkaar
schoonlikken, dat ze weten welk kruid ze moeten eten als ze
ziek zijn, dat de kalveren dat leren van hun moeder.
HET JONGETJE
Op het strand bij de verdronken polder, zat ik in een
inhammetje, onder aan het duin, een beetje uit de wind en
keek naar de mensen die voorbij liepen. Ouders met kinderen.
Een jongetje, misschien 7 jaar, met een tenger lijfje, rossig haar
en zo’n smal wit nekje, sjokte achter zijn moeder aan. Hij droeg
sandalen, zwarte, van die wandelsandalen met klittenband
en ik hoorde hem in zichzelf zeggen “straks doe ik lekker m’n
schoenen uit” en hij liep snel.
