Lise Surmont
April 2021
Lise Surmont (1992) laat zich inspireren door haar zoektocht naar schoonheid in kunst en natuur. In haar teksten belicht ze
zowel de verwondering in elke dag, als het ongezegde. Ze houdt ervan te observeren en naar dialogen te luisteren, om te ontdekken wat mensen bezighoudt en wat hen verbindt. Voor haar is poëzie honger naar liefde, ze houdt ons wakker. Eerder publiceerde ze bijdragen binnen de uitgaven van Reveil, in het fotoboek ‘Goodnight’ van Femke Den Hollander, en Vers Roeselare. Ze werkt als journaliste in West-Vlaanderen, waar ze met haar poëzie een aantal voordrachten gaf. Tijdens de residentie in Hoeve Welgelegen, schreef ze verder aan gedichten en poëtische kortverhalen die samen een bundel vormen over zwaaiende handen, kristallijnen, een egeltje in het gras, luisteren, fluweel, cadmiumrood, sporen van gisteren en de horizon die altijd is. Over waaien en opnieuw geboren worden. Samen met de raaf, de nachtuil en de zwaan. Over adem en de angst om te vergeten.
Bekijk hier de video van Lise Surmont
ZEELAND
wij ontwaken aan de voet van de blanke top
rondom huizen half ingegraven
geworteld in het polderlandschap
de stilte zwevend en waterig
in onze slaapkamer
het oog van de storm
we ontwaken uit de bedstee
het woordeloze kruipt overal
tussen de gele tulpen en tussen ons in
twee paar gloeiende kaken en ogen als hete kolen
tranen laten zich niet wegkussen
ze drogen zoutig in onze wangen
traag als druppels tussen het wier
wij stromen over
elke dag een beetje meer
Fotografie: © Oscar van Beest 2021