Lise Surmont

April 2021

Lise Surmont (1992) laat zich inspireren door haar zoektocht naar schoonheid in kunst en natuur. In haar teksten belicht ze

zowel de verwondering in elke dag, als het ongezegde. Ze houdt ervan te observeren en naar dialogen te luisteren, om te ontdekken wat mensen bezighoudt en wat hen verbindt. Voor haar is poëzie honger naar liefde, ze houdt ons wakker. Eerder publiceerde ze bijdragen binnen de uitgaven van Reveil, in het fotoboek ‘Goodnight’ van Femke Den Hollander, en Vers Roeselare. Ze werkt als journaliste in West-Vlaanderen, waar ze met haar poëzie een aantal voordrachten gaf. Tijdens de residentie in Hoeve Welgelegen, schreef ze verder aan gedichten en poëtische kortverhalen die samen een bundel vormen over zwaaiende handen, kristallijnen, een egeltje in het gras, luisteren, fluweel, cadmiumrood, sporen van gisteren en de horizon die altijd is. Over waaien en opnieuw geboren worden. Samen met de raaf, de nachtuil en de zwaan. Over adem en de angst om te vergeten.

Bekijk hier de video van Lise Surmont

ZEELAND

wij ontwaken aan de voet van de blanke top
rondom huizen half ingegraven
geworteld in het polderlandschap

de stilte zwevend en waterig
in onze slaapkamer
het oog van de storm

we ontwaken uit de bedstee
het woordeloze kruipt overal
tussen de gele tulpen en tussen ons in

twee paar gloeiende kaken en ogen als hete kolen
tranen laten zich niet wegkussen
ze drogen zoutig in onze wangen

traag als druppels tussen het wier
wij stromen over
elke dag een beetje meer

 

Fotografie: © Oscar van Beest 2021