Maxine Palit de Jongh

November 2022

Maxine Palit de Jongh (1993) is toneelschrijver en dichter. Na haar afstuderen aan Writing for Performance nam ze deel aan het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds en de schrijfresidentie in Parijs van Vlaams-Nederlands Huis de Buren. Maxine is aangesloten bij Wintertuin om daar meer proza en poëzie te gaan schrijven. In 2021 won ze de El Hizjra Literatuurprijs voor Poëzie met haar gedicht ‘tjongklak/congklak’. In september 2022 ging haar monoloog ‘Vecht’, een relaas over de toeslagenaffaire, in première bij productiehuis Likeminds. Vanaf november van datzelfde jaar speelde ze ‘Fakking Triest’ (14+) een voorstelling over depressie en giftige mannelijkheid, in regie van Nita Kersten, in verschillende schouwburgen in Nederland. In haar werk vervlecht Maxine magisch realisme en het alledaagse leven met elkaar. Tijdens haar residentie werkte ze aan een verhaal over vriendschap, angst en aardappelen.

COLLECTIE

Ik ben op een strand vol waarde
Er loopt een piepende Jack Russell die niet van de riem mag
Wil met wapperende oortjes achter twee trage paarden aan
Mijn zakken zitten vol skeletjes die ik aan een zijden koord rijg en om mijn hals zal
dragen
Ik sta naast jou voor je gaat en vraag eeuwig om laatsten
wandelingen
feitjes
zoenen
Mijn zonnebrilglazen zijn nat
niemand die het weet zelfs jij niet
tot je lippen je neus bij die van mij zijn
je gezicht een glanzende kwal op het droge
De schelpen heb ik in gedachten aan een koord geregen
Zand is niet vervelend tenzij onder mijn nagels, daar kan ik het niet zien

Je lacht je tanden bloot met je onderkaak iets naar voren
Een net dat geluk binnenhaalt

Als ik terug naar het huis loop mijn golven weer achter mijn zonnebril verstop
Denk ik aan de laatsten
Ruw en
Ik verzamel dit en bij verzamelen bepaalt de verzamelaar de waarde
Rijk
Mijn tenen wrijven tegen elkaar er rollen korrels door mijn sokken