Soms duurt het een leven voordat iemand zijn plek vindt en daadwerkelijk kan wortelen.
Dat ook ik daar lang voor nodig heb gehad is een feit. Hoewel ik altijd een schrijver ben geweest, begon ik ruim drie jaar geleden pas met schrijven. Dat doe ik op begane grond – in elke zin van het woord – waar het goed toeven is en waar het leven voelbaar resoneert.
Mijn schrijfhart klopt het krachtigst voor poëzie. Daar ligt het middelpunt voor mij. Daar ligt mijn kern. Daar wil ik zijn.
Zowel proza als poëzie van mijn hand kreeg bemoedigende prijzen en eervolle vermeldingen, en vond een weg naar verschillende bundels en internetpodia.
Sinds twee jaar ben ik zelf ook op het podium te vinden. Ik stond met mijn gedichten op de planken van onder andere het Nederlands Dichters Podium, Muziek en Poëzie bij Asher aan de Schie, LiteRAR en Muziek, de OBA, Japoezzziea, VERS, Dichtersfeest Eindhoven, Literair Trefpunt Brielle, CultuurCafé, Ongehoord! Rotterdam, Juni Gedicht Amsterdam, Poëzie Gaat Door in Den Haag, festival Fabriek Magnifique en op poëziefestival Dichters in de Prinsentuin (eerste internationale editie: Land der Horizonten).
Mijn woorden hangen ook regelmatig even in de ether. Zo zendt bijvoorbeeld Omroep Brabant maandelijks een gedicht van mij de wereld in.
Deze herfst en winter wil ik me vooral wijden aan het schrijven van mijn eerste bundel. En 2015 zal voor mij eveneens grotendeels in dat teken staan. Maar er liggen ook nog andere mooie projecten en optredens in het verschiet.
Tekst Sabine Kars
je hart weerklinkt in winkelstraten
ik word getroffen door zijn slagen
ze dragen me mee
voeren me naar de oude wachter
voorheen gewond
geveld nu weer hersteld en fier rechtop
schouders naar achter laat hij me binnen
een plaats voor vragen
en overal verhalen
voor het rapen
het maakt niet uit waar te beginnen
in het gewelf
liggen vergrijpen geketend
vlak bij de vrijheid te slapen
zij waakt – haar stem is overal te horen
en vrij is hoe ik ga
op de plek van recht en raad
door een ontzagwekkend hek
langs bliksem
en gekruiste zwaarden
over snippers van vers gevierde liefde
dan glijd ik door de tijd ik raak historie aan
iemand leent een stem en laat
getuigen spreken
Jantje biecht
de Heer was held
terwijl ik sliep
ik heb slechts
allemachtig diep
in het kermisglas gekeken
de wachter stelt
onder mijn toren
gaan woorden van betekenis schuil
en aan meesters hand
zit ik op de bank en proef
een keur aan klanken
ik wentel mij
een weg omhoog
negentig smalle treden
onder wijzers kijk ik naar beneden
waar borden en glazen gul gevuld
en milde talen klinken
nu wordt de zon zacht opgeborgen
zie hoe de jonge avond vloeit
ik wil zijn kleuren drinken
het lekkend licht op je gezicht
jouw dorpen dijken velden
de populieren in ‘t gelid
leunen lenig in de richting van de morgen
ik zal je weer ontmoeten
markant
bedaard wildwaterland
klaar voor nieuwe dagen
om me heen strek jij je uit
stilt de grond
onder mijn vilten voeten
©2015 Sabine Kars