Yentl van Stokkum

Laatste week september 2020

Bekijk hier de video van Yentl: klik hier

Yentl van Stokkum (1991) studeerde af aan de HKU Writing for Performance. Ze schrijft poëzie, proza, essays en toneel. Yentl maakt onderdeel uit van de redactie van online platform Hard// hoofd en regisseerde voor het radioprogramma Fluiten in het Donker het hoorspel ‘Lichtblauw’. Gedichten van haar hand zijn opgenomen in de bundel ‘NYX’, van Uitgeverij Chaos. Ze droeg onder andere voor bij ‘Mooie Woorden’, Betweter Festival, Brainwash Festival en Dichters in de Prinsentuin. In 2017 werd ze geselecteerd voor het talentontwikkelingstraject Slow Writing Lab, bij het Nederlands Letterenfonds. Tijdens haar residentie in Sluis schrijft ze gedichten over Emily Brontë en doet ze onderzoek naar het spanningsveld tussen poëzie en seance.

 

GEDICHT SLUIS

IN DIT GEDICHT OPEN IK MIJN BENEN VOOR EEN ANDER EN HET IS EEN VORM VAN UITDRIJVING

mijn handen in deze vreemde handen de huid die stugger voelt de vorm die verschilt hoe deze handen mijn handen anders omvatten het is een vorm van uitdrijving

mijn lippen op deze nieuwe lippen ze bewegen loom de mond is zacht de tong is vluchtig is een vorm van uitdrijving hoe ik een naam inslik is een vorm van uitdrijving

naar een lichaam kijken opmerken dat het een ander lichaam is langer bijvoorbeeld en de heupen smaller de knieën knokig hoe het mijn kant op beweegt is een vorm van uitdrijving

het noemen van een naam en hoe dat niet jouw naam is is een vorm van uitdrijving

het horen van mijn naam en dat het niet jouw stem is is uitdrijving

het nacht zien worden het gezicht dat niet jouw gezicht is en hoe het donker het gezicht omvat zoals mijn handen het gezicht omvatten en hoe hij een spijkerbroek draagt zijn bovenlijf bloot en prachtig is uitdrijving

hoe we een sigaret doorgeven is uitdrijving hoe we wakker worden en elkaar aankijken en dat het niet jouw ogen zijn maar het zijn ogen en hoe mijn voorhoofd wordt gekust en hoe mijn neus wordt gekust en mijn schouders en mijn sleutelbeenderen en het is uitdrijving

ik was de lakens en drijf uit

het kussen ruikt al lang niet meer naar jou en het ontregelt me
hoe lang heb ik niet geprobeerd jou daar te houden
het kussen zo min mogelijk aangeraakt om jouw geur op te sparen
zoals ik al jouw bewegingen heb gespaard

de vertraging die erin zit

hoe je zorgvuldig onze glazen neerzet

hoe je alles zorgvuldig neerzet hoe je zorgvuldig handelt

omdat je over alles nadenkt en overdenkt en het is een vorm van uitdrijving

ik begroef het karkas van een kraai met een boek van Jan Wolkers (ik haat hem)
sindsdien kan ik jouw spijt van een afstand voelen

het doet pijn omdat ik er niet naar kan vragen en ik kan er niet naar vragen omdat
zwijgen een vorm van uitdrijving is

wegkijken is uitdrijving mezelf niet laten ontregelen door achteloosheid is uitdrijving
loslaten is een vorm van uitdrijving
ik speel dat ik je heb uitgedreven geloof dat ik je heb uitgedreven
ik documenteer de manieren waarop ik je heb uitgedreven
houd een logboek bij van mijn voortgang ik koppel terug

geef er een lezing over
er is applaus

Foto’s © Oscar van Beest 2020